Ba mhaith le Misneach ár ndlúthpháirtíocht mhacánta a léiriú lenár gcomrádaí sa Lucht Siúil i ndiaidh an choirloiscthe lofa ar an gCarn Mór, Co. na Gaillimhe, an tseachtain seo caite.

Ní hamháin gur fhág an t-ionsaí teaghlach gan dídean, ach léirigh sé cé chomh nimhneach is atá an fuath frith-Mhincéir go fóill sa tír seo.

Tá stair fhada ghránna ag an bhfuath céanna i gContae na Gaillimhe. In 1968 scaoileadh urchar i dtreo grúpa Mincéirí i Rathún. Ag an am bhí sé beartaithe ag Corparáid na Gaillimhe suíomh láithreáin stad a thógáil ar imeall na cathrach. Rinne an pobal áitiúil agóid chun stop a chur leis an tógáil.

In áit seasamh leis an Lucht Siúil, thacaigh an comhairleoir Micheal Mac Gabhann leis na biogóidí, ag maíomh gur “núis” a bhí sna Mincéirí a rinneadh ionsaí orthu

Os cionn leathchéad bliain níos déanaí tá an Lucht Siúil fós ag fulaingt an chiníochais chéanna sa phobal. Agus ar nós 1968, tá ionadaithe tofa na comhairle cathrach ina measc siúd atá ag cur leis an bhfuath céanna.

I Meitheamh na bliana seo bhí feachtas rathúil láidir ann chun cinntiú nach dtoghfaí an comhairleoir neamhspleách Noel Larkin mar mhaor na cathrach.

Ghlaoigh an comhairleoir claonta é seo “Zulus” ar ghrúpa den Lucht Siúil agus a dúirt go “tugtar gach deis dóibh a bheith lonnaithe agus a imeascadh leis sa tsochaí”, ach roghnaíonn siad “é seo a dhiúltú”.

Dúradh é seo sa bhliain 2020, i “Príomhchathair Chultúir na hEorpa”.

Tá os cionn €25 milliún caite ag an stát ar Ghaillimh 2020 go dtí seo. Is mór an bhearna idir an caiteachas sin agus an méid suarach de €229,493 a caitheadh ar thithíocht don Lucht Siúil thar sé bliana, idir 2013 agus 2019, gan oiread is pingin rua caite i 2013, 2016, ná i 2018.

Léiríonn an bhearna ollmhór idir an dá mhéad seo a dhoicheallaí atá an rialtas faoi thacú leis an Lucht Siúil.

Toradh ar an easpa suime sin is ea an borradh atá ag teacht faoin meon frith-Mhincéarach agus is é an meon aineolach claonta seo is cúis leis an ionsaí gránna seo. 

Cuimhnímis, chomh maith, go bhfuil an t-ionsaí seo tar éis tarlú  an samhradh seo agus an-bhorradh ag teacht faoi pháirtithe atá i bhfad amach ar an eite dheis agus faoi ghrúpaí antoisceacha i stát an Sé Chontae Fhichead.

Tar éis na hagóide in Uachtar Ard i gcoinne an Ionaid Soláthar Díreach an bhliain seo caite agus an t-ionsaí seo i mbliana, is cinnte nach bhfuil aon chineál gradaim don chultúr tuilte ag Gaillimh.

Caithfimid mar phobal ar fud fad na tíre teacht le chéile i gcoinne an chiníochais agus seasamh leis an Lucht Siúil agus le grúpaí imeallaithe eile

Galway 2020 – The capital of culture or the capital of racism?

Misneach wish to extend our total solidarity to our comrades in the Travelling community after the disgraceful arson attack in Carnmore, County Galway, last week.

Not only did the attack leave a family homeless, but it demonstrated how intense anti-Traveller hatred remains in this country today.

There is a long and sordid history of anti-Traveller sentiment in County Galway. In 1968 a gun was fired at a group of Mincéirs in Rahoon. At the time, Galway Corporation sought to build a halting site on the edge of the city. The local community organised a protest to resist construction of the site.

Instead of standing with the Travellers, local councillor, Micheal Mac Gabhann sided with the bigots, branding the Mincéirs who had been attacked a “nuisance”.

Over fifty years later and the Travelling community are still suffering the same racism in the community. And, like 1968, the elected representatives of the city council are among those contributing to this hatred.

In June a strong and, ultimately successful, campaign was mounted against councillor Noel Larkin to stop him being elected mayor of Galway.

This blinkered councillor called a group of Travellers “Zulus” and has stated that “they have been given every opportunity to locate and assimilate into society” but that the choose to “reject this”.

This was said in 2020, in the so-called “Cultural Capital of Europe”.

The state has spent over €25 million on Galway 2020 up to now. This stands in stark contrast to the paltry expenditure of €229,493 that has been spent on housing for the Travelling community over six years, between 2013 and 2019, with not a cent being spent in 2013, 2016 or 2018.

As a result of this marginalisation there has been a marked increase in anti-Mincéir and ignorant sentiment which has, in turn, led to this attack.

The gulf in expenditure demonstrates clearly the lack of interest the state has in properly supporting the Travelling community.

This persistent marginalization by the state has fed the anti-Traveller sentiment among the population and has assisted in creating the context for this latest attack.

It must be noted too, that this attack has occurred against the backdrop of a rise in far-right activity in the Twenty-Six Counties over the summer.

Following the protest against a Direct Provision Center in Oughterard last year, and, now, this latest attack against Travellers it is clear that Galway does not deserve its title of cultural capital.

As a country we must stand together against racism and these attacks on Travellers and other marginalized groups.

Scríobhann Ólámidé Ojegbenro i nGaeilge mar gheall ar marú George Floyd and an ciníochas. Tá leagan Béarla le fáil thíos.

Ólámidé Ojegbenro writes in Irish about the killing of George Flyod and racism. English version below.

Bhí sé an-dian ar an bpobal dubh ar fud an domhain le cúpla seachtain anuas mar chonaiceamar sceimhle ciníoch – póilín le glúin go muineál George Floyd agus a aghaidh ag insint dúinn gur cuma leis faoi shaol an fhir seo. 

Tuigeann go leor Meiriceánaigh dhubha deacrachtaí Floyd mar tá an cineál sin iompair feicthe acu go mion minic. Las dúnmharú Floyd splanc i measc an phobail i ndiaidh na gcéadta bliain de chiníochas.

Rinneadh taifead ar nóiméid dheireanacha Floyd ag lámha ceathrar póilín le Stát Minneapolis. Bhí an físeán ar fud na meáin shóisialta timpeall na cruinne taobh istigh de chúpla uair an chloig i ndiaidh na heachtra.

Bhí sé rídheacair domsa, mar dhuine dubh, breathnú ar an bhfíseán sin. Bhí mé croíbhriste, na deora ag titim díom agus an t-olcas seo ag dul i bhfeidhm orm.

Siombail atá sa bhás seo, siombail den chiníochas sistéamach ina maireann daoine dubha i Meiriceá an t-am ar fad, ciníochas sistéamach atá le feiceáil go róshoiléir sa chóras dlí choiriúil.

Cuireann bás éagórach Floyd béim ar an ualach a bhaineann le bheith i do dhuine dubh i Meiriceá agus ar fud an domhain. Chruthaigh sé an spréach a bhfuil éirí amach ann le seachtainí beaga anuas.

Rinneadh agóidí i gcoinne marú foréigneach ar fud na cruinne le cúpla seachtain anuas do George Floyd, Breonna Taylor, Ahmaud Arbery agus daoine eile nach iad. Daoine dubha atá marbh anois de bharr dath a gcraiceann.

Tá na céadta míle daoine de gach cine agus gach aois tar éis a bheith ag máirseáil le comharthaí “Black Lives Matter” in os cionn 50 tír, Éireann san áireamh.   

Is fiú go mór aird  a thabhairt ar an méid atá le rá ag Inger E Burnett-Zeigler, síceolaí agus comh-ollamh sa Scoil Leighis Feinberg in Ollscoil Northwestern, Illinois

“Tá a lán daoine le dath tuirseach. Táimid tuirseach de dhaoine nach dtuigeann muid agus nach bhfeiceann muid”, arsa Inger.

“Sílim go bhfuil sé tábhachtach do gach duine, beag beann ar chine, fiafraí ‘cén ról atá agam sa chóras seo?’, a deir sí. “Fiafraigh díot féin ‘ar thóg mé seasamh neamhghníomhach go dtí seo agus conas is féidir liom sin a athrú?’”

Tá deis againn anois comhbhá a léiriú le daoine, go háirithe daoine dubha. Tá fearg ar go leor leor daoine anois i ndiaidh na himeachtaí tragóideacha a tharla le cúpla seachtain anuas, ach is deis é seo.

Deis dúinn ar fad a bheith níos tuisciní dá chéile.

Deir daoine áirithe nach bhfeiceann siad dath. Cé go ndeirtear seo le dea-thoil den chuid is mó, is bréag é, bréag chontúirteach. Aithníonn gach duine, fiú páistí, an difir idir cine amháin agus cine eile. Déanann an bhréag “nach bhfeiceann daoine dath” beag is fiú d’eispéireas daoine dubha.

Déantar neamhaird ar phíosa tábhachtach d’aitheantas duine muna dtugtar suntas dá dath. Tá daoine ag iarraidh go n-aithneofar iad mar dhaoine iomláine.

Is féidir le ciníochas a bheith chomh caolchúiseach sin sa chaoi is nach dtuigeann an t-íospartach ná an té atá ciníoch é go hiomlán. Ach is féidir leis na mion-ionsaithe seo, mar a ghlaoitear orthu, fíor-damáiste a dhéanamh freisin.

Mar fhocal scoir, is é an chéad chéim chun deireadh a chur le ciníochas ná súile daoine a raibh dúnta a oscailt le go bhfeicfidh siad gach rud go soiléir.

Creidtear go minic gur ábhair ró-chonspóideach iad an cine agus an ciníochas. Ní bhíonn daoine ag iarraidh cur isteach ar dhaoine eile. Ach is ceist cearta daonna é faoin am seo agus caithfimid cur isteach ar dhaoine agus labhairt ar na hábhair atá ‘ró-chonspóideach’.

Níl an dara rogha againn anois ach an córas a athrú. Muna déanfaimid amhlaidh leanfaidh foréigean agus dúnmharú daoine dubha ar aghaidh. An rud is fearr le déanamh anois ná oideachas a chur ort féin.

Tá dualgas ar dhaoine geala foghlaim faoin gciníochas córasach, faoi conas mar ar éirigh le daoine dubha an lámh in uachtar a fháil go dtí seo, agus faoin streachailt a bhí ag daoine dubha go dtí seo.

Bí airdeallach ar na claontaí atá agat féin, éist le daoine dubha agus tabhair poiblíocht don mhéid atá le rá acu. Ní leor é gan a bheith ciníoch, is mithid anois bheith frith-chiníoch.

Caithfear seasamh suas i gcoinne an chiníochais gach lá, fiú nuair atá sé míchompordach duit, nuair nach bhfuil tú ag iarraidh, nuair a bheadh sé níos fusa duit fanacht i do thost.

—————–

The past few weeks has been very tough for the black community all around the world as we saw a racial terror – a cop with a knee to George Floyd’s neck, a soulless look and a casual disregard for life.

Floyd’s struggle resonates with many black Americans and the timing of his killing created a spark that has lit an uprising over centuries of racism.

His final moments at the hands of four Minneapolis police officers was replayed on social media by a witness at the scene and a couple hours after it had gone viral. Watching that video as a black person was very heart-wrenching, upsetting, barbaric and distressing to the extent that I could not even stop the tears from dropping.

His death has come to symbolize the generations of systemic racism that black people are subjected to and the plight of black people navigating the criminal justice system.

Floyd’s unjust death highlights the burden of being black in America and all over the world.

Hundreds of thousands of demonstrators, including people of all colours and ages, marched and protested against the violent killing of not only George Floyd but of Breonna Taylor, Ahmaud Arbery and countless others.

They carried signs saying “Black lives matter” in around 50 countries, including here in Ireland.

The words of Inger E Burnett-Zeigler, associate professor in psychology at the Feinberg School of Medicine at North-Western University, Illinois, are worth heeding:

“A lot of people of colour are tired. We’re tired of being the unseen and misunderstood”, she says.

“I think it’s important for everyone, regardless of race, to ask ‘what is my role in this system?’’, says Burnett-Zeigler. “Ask yourself ‘have I been passive bystander, and how can I change that?’”

The tragic events of recent weeks have fired many people up. But they have also created an opportunity for us to show empathy towards others, especially people of colour.

Some people claim not to see colour. Although this may be well-intended, the idea that people are colour-blind is false. Everyone, even kids, can discern differences in races.

This colour-blindness also invalidates people of colour who may have “lived experience” that is not like their white counterparts. Moreover, people don’t want important parts of their identity to be erased. They want to be recognized and respected for the entirety of their person.

Some racism is so subtle that neither the victim nor perpetrator may entirely understand what is going on. This underlying racism is often especially toxic for people of colour, for example in the form of racial micro aggressions.

In conclusion, the first step in eliminating racism is to make the “invisible” visible. I realize how controversial topics of race and racism are and how many people believe it’s safer not to say anything and not ruffle any feathers.

However, this is a fundamental issue of human rights issue and not a mere issue of issue of opinion. Maintaining the status quo of a system that continues to marginalize and disproportionately murder people of colour is not simply an opinion or a topic for debate.

The best thing to do is to educate ourselves on systemic racism, the struggles, and barriers to success of people of colour, examine our personal biases, and listen to and amplify the voices of people colour. It is imperative to be more than “not racist’” but, instead, to be actively anti-racist and confront racial injustices daily – even when it’s uncomfortable.

Tá Theophilus Ndlovu, nó “Touché” mar b’fhearr aithne air le hordú díbeartha a fháil a cuirfidh an ruaig air Éire a fhágáil.

Tá cónaí air i gCathair na Gaillimhe le trí bhliain go leith anuas in ionad solathar díreach. Ón am ar tháinig sé anseo, tá curtha go mór aige le ceol, cultúr agus saol na cathrach.

Tá baint lárnach aige le Atmos Collective, dream atá le ceardlanna a reachtáil sa chathair mar chuid de Gaillimh 2020. Ní féidir le Theo a bheith bainteach leis, dár ndóigh, muna féidir leis fanacht anseo.

Iarrfaimid ar ár leantóirí agus ar dhuine ar bith eile an achainí thíos a shíniú le cabhrú le Theo fanacht sa tír.

Freisin, beidh imeacht ar siúl ar an Déardaoin 23 Eanáir sa Róisín Dubh le hairgead a bhailiú le cabhrú leis ó thaobh costais dlí de agus tá tuilleadh eolais faoi sin ar an leathanach Melting Pot Luck agus Open Mic Night at the Róisín Dubh.

Anuas air sin, is féidir leat do thacaíocht a léiriú leis an Taoiseach agus an Aire Charle Flanagan trí ríomhphost a sheoladh chucu ag charles.flanagan@oir.ie agus leo.varadkar@oir.ie.

Tá achainí gur féidir síniú anseo chomh maith.

Ba mhór an cabhair é sin ar fad!

Seo baile Theo. Cén fáth go gcaithfidh sé fágáil agus é i ndiaidh cur go mór leis an saol i nGaillimh ó bhog sé anseo?

Ar an Satharn beag seo (14/12/2019) i mBleá Cliath beidh léirsiú “ar son na síochána agus i gcoinne pholaitíocht na hainnise”, arna eagrú ag an dream Solidarity Alliance Against Racism and Fascism (SARF).

Is eagraíocht leathan í SARF a tháinig le chéile sa mbliain 2016 chun seasaimh in éadan lucht Pegida a bhí ag iarraidh eagrú sa tír. Is grúpa Ioslamafóibeach é Pegida a theastaíonn uathu go mbeidh forlámhas ag daoine geala.

Tacaíonn neart eagraíochtaí éagsúla le haidhmeanna SARF. Ina measc tá roinnt mhaith ceardchumann, grúpaí frith-chiníocha, grúpaí ar son an Lucht Siúil agus dreamannaí eile nach iad atá lonnaithe ar an eite chlé.

Tá an agóid seo le teacht le chéile lasmuigh de Theach Laighean ag a 1 i.n. chun teachtaireacht láidir a sheoladh do na faisistithe inár gcuid pobal. Tá leithéidí an ceardchumann Mandate, Comhdháil na gCeardchumainn, agus amhránaithe amhail Christy Moore tar éis tacaíocht a léiriú don agóid.

Faraor, tá gá práinneach ann bailiú le chéile mar gheall go bhfuil borradh ag teacht faoin eite dheis i stát na Sé Chontae Fichid. Baineann an dream seo mí-úsáid as coincheapa amhail “saoirse cainte” le cur i gcoinne reachtaíochta atá beartaithe ag an rialtas maidir leis an bhfuathchaint.

Tá tábhacht leis an tsaoirse cainte, gan dabht. Ach ní thugann an tsaoirse chéanna cead a dtoil do dhuine bheith ciníoch go poiblí ar ardáin ar nós na meáin sóisialta agus ceap milleáin a dhéanamh as mionlaigh.

Dar ndóigh, nuair a dhíríonn na hamadáin seo a gcuid gráin ar na mionlaigh agus nuair a chuireann siad an milleán orthu d’iliomad fadbhannaí an stáit chaipitligh, tá obair shalach na bunaíochta ar bun acu.

Ní hiad na mionlaigh is cúis leis an ngéarchéim tithíochta nó an léirscrios atá déanta ar an gcóras sláinte. Is iad lucht an rachmais is cúis leis. Dá bhrí sin, is namhaid an lucht oibre iad na faisistithe seo agus is mithid dúinn seasamh go láidir ina gcoinne.

Beidh Misneach ann ag a 1 i.n. amárach lasmuigh de Theach Laighean. Bígí linn agus cuirimís deireadh leis an bhfaisisteachas!